استنکاف

چیزهای جالب زیادی هست که این روزها دارم روی نعششان  راه می روم

دارم در متن شعر ها  قدم می زنم . هرچند  حسّی به  من می گوید این تمام آنچه اتفاق افتاده نیست . ممکن است نتیجه ای نگیرم که بعید می دانم ، اما من سرم درد می کند برای امتحان کردن مسیرهای جدید! (هرچند نیمه کاره رهایش کنم)

پُر از شعرم این روزها . اما دیگر چه فرقی می کند خودکارم تمام جوهرش را پس دهد توی کیفم یا روی کاغذهام ، وقتی همه ی زندگی من یک شعر باشد .
دارم از مشتقات یک حس ساده حرف می زنم . از راه رفتن در راهی که  با پاهای شکسته هم – با دستهای قلم شده هم می شود از آن گذشت/.

باید همه ی حرف هایت را بریزی توی دفترت آن وقت باخیال راحت دریا را بین ماهیها تقسیم کنی